دلم از گریه گرفته است بیا خنده کنیم
خنده ای گرم و دلاویز و فریبنده کنیم
حرفی از رفته و آینده و بیجا نزنیم
سینه ها را همه از قهقهه آکنده کنیم
آنچه در خلوت دل هست به کنجی بنهیم
دل هم یکسره با عاطفه شرمنده کنیم
عشق را حرمت دیرینه و شایسته دهیم
حرکاتی همه خوب و همه زیبنده کنیم
مهربان باش که بی مهری سر آغاز غم است
بهتر آنست که این کار برازنده کنیم
آسمان دل اگر ابر و اگر صاف چه باک
ابرها را همه از سینه پراکنده کنیم....
نظرات شما عزیزان: